Onlangs had ik een gesprek met iemand dat me aan het denken zette over hoe ik mezelf als politicus wil presenteren. Ik merkte dat ik steeds meer mijn best deed om die persoon te overtuigen. En eerlijk gezegd voelde dat niet goed.
Politiek gaat voor mij niet over het proberen om iemand aan jouw kant te krijgen of hen te overtuigen van jouw standpunten. Net zoals ik het zelf niet prettig vind als iemand mij iets probeert te verkopen dat ik niet nodig heb, zo wil ik ook niet als politicus overkomen. Dit idee van overtuigen druist in tegen mijn kernwaarden: luisteren, verbinden en de behoeften van mensen begrijpen.
Maar wat is dan wél de juiste aanpak?
Van overtuigen naar luisteren
In mijn visie draait politiek niet om het winnen van discussies, maar om het winnen van vertrouwen. Het begint bij luisteren. Luisteren naar wat mensen bezighoudt, waar ze zich zorgen over maken, en waar ze blij van worden.
Als ik op pad ga in Mechelen en bij mensen aanbel, wil ik niet de zoveelste politicus zijn die hen komt vertellen waarom zij juist op mij zouden moeten stemmen. Ik wil de politicus zijn die écht luistert naar hun verhalen en vragen stelt zoals: “Wat kan ik voor jou betekenen?” of “Wat heb jij nodig in deze stad?”
Dat is waar ik naar streef in mijn campagne: oprecht contact maken met de Mechelaars. Ik geloof dat als we als politici minder praten en meer luisteren, we veel meer kunnen bereiken. Het gaat niet om mezelf of mijn ego, maar om de mensen die ik wil vertegenwoordigen.
Geen gladde verkoop, maar oprechte betrokkenheid
Verkiezingscampagnes worden vaak gezien als een vorm van marketing: je moet jezelf “verkopen” en mensen overtuigen dat jij de juiste persoon bent. Maar dat wringt voor mij. Ik wil geen gladde verkoopman zijn die beloftes doet zonder diep te begrijpen wat mensen nodig hebben. Dat brengt mij nergens. Wat ik wil, is authentieke betrokkenheid tonen.
In plaats van te proberen mensen van mijn ideeën te overtuigen, wil ik hen uitnodigen om samen met mij na te denken over hoe we Mechelen beter kunnen maken. Het zijn hun ideeën, hun ervaringen, en hun wensen die de kern zouden moeten vormen van de beslissingen die we als politici nemen. Politiek is wat mij betreft geen eenrichtingsverkeer, maar een dialoog.
De balans vinden
De uitdaging ligt voor mij in het vinden van de balans: hoe kan ik mijn standpunten en visie duidelijk maken, zonder dat ik mezelf opdring of anderen het gevoel geef dat ze iets moeten kopen wat ze niet willen? Het begint bij kwetsbaar durven zijn. Ik weet niet altijd alle antwoorden. Maar ik ben wél bereid om te leren en te luisteren.
Dit is de route die ik wil volgen in mijn politieke zoektocht. Weg van het harde overtuigen, en op zoek naar oprechte verbinding met de mensen waarvoor ik het wil doen.
Een reactie achterlaten